this time for africa

herkes dünya kupası heyecanında. türkiye yok diye üzgündüm ama hemen kendime favoriler uydurup heyecana ucundan kıyısından katıldım. kazanınca en sevindiğim takım abd, gönül telimi her daim titrettiği için brezilya, maradona için arjantin, zaafım olduğu için almanya. of ya ilk dört bunlar olsa süper waka waka.



bu waka waka olayı beni feci sardı. ofiste beş dakikada bir çeşitli odalarda çalışma arkadaşlarıma waka waka dansı yapıyorum. shakira zaten benim akraba sayılır. kendisi de benim gibi yarı arap. aynı yarımadadan gelme bir akrabalığımız var yani. irlandalı bir grup arkadaşımın gazıyla almanya'da bellydance kursuna gitmiştik. ya ben türküm ayol her halimle kıvırırım dedim, ama olay şu ki kursa bir gittik , tam karşımızda kocaman ayna. başladık hareketlere ben hakkaten aynı shakira. ciddi bir araba kazası geçirip, kalça çıkığından müzdarip ama olsun. neyse bıraktım zaten ilk dersten sonra, baktım yoksa kaybedilen özgüven bir daha geri gelmeyecek.


neyse dün akşam, iki gün üst üste hem müslüm baba hem de gotan project konserlerini bedava girişlere rağmen ekmekten müzdarip gittim eve, küveti doldurdum. ne zamandır aklımda hiç keyfini sürmedim diye. istanbul'daki medeniyetler buluşması dergisini aldım, ohh buruşana kadar zevk yapıcam. amma velakin istanbul üzerine yazı sinirimi bozdu. istanbul halkı mutsuz, ermeni soykırımı ve yunan düşmanlığı ile yaşıyor filan gibi ifadeler vardı. ulan bir ermeni soykırımını siz ne zaman kabul ettiniz, iki dünya kupasından elendiler diye sevinmiş olabilirim ama en yakın arkadaşım yunan, ne düşmanlığı, üç zaten istanbul halkında yok mu ermeni, rum, ne biçim konuşuyorsun diye önce yazara sonra keyfimi bozduğum için kendime sinirlendim.


kalktım, afrika usulü elbise dikiyim bari diye. manken üzerinde patronsuz, teğelsiz, öyle uydurmasyon birşeyler diktim, hemen de bugün işe giydim. ilk tepkiler güzel. hadi bakalım... waka waka ehiye....